gönderen Özgür Hasan Altuncu » Cmt Eyl 23, 2006 7:10 am
Bana sakın gülmeyin. Bir fikrim var. Bunu daha önce defalarca yaptım.
Kuşmer'e kışında selam gönderdim. Nasıl mı ? Issız evimizin telefonunu defalarca çaldırarak. Evet biliyorum telefonu kimse açmayacak. Ama dağların yalnızlığı her aklıma düşdügünde , belki de kimseninin telefonu açmayacağını bilmenin rahatlığıyla cep telefonumdan yayladaki evimizi çaldırıyorum. İstanbul'dan Kuşmer'e bir gönül hattı çekiyorum. Nerde olursam olayım cep telefonumda kayıtlı yayla telefonunu çeviriyorum. Sonuna kadar çaldırıyorum. Telefonun sesi, ıssız evde yankılanırken şunu düşünüyorum. Kuşmer ıssızken o ses evin Hanekesindan sızıp, Kamalidan Camenun yanına, oradan Komarluğa, Küçük Kemerden Çuhurdiye kadar yankılanıyor. Yaylaya ıssızken hiç gitmedim ama gidenler hep aynı şeyi söylüyor. "Çayırdan bağır, Komarluktan duyarsın". Şimdi aynı anda onlarca telefonun yaylanın birçok yerinde çaldığını düşünün. İşte size Kuşmer'e selam göndermenin ilginç bir yolu. Dağların rüzgarla çalan yalnızlık senfonisine karşı, bizim senfonimiz. Ne dersiniz ? Ben bayram sabahı bir de Kuşmer'i arayacağım. Namazdan hemen sonra Kuşmer'i inletmeye var mısınız ?