HAYDEN ANABODAMO'YA

[Naci Altuncu]

HAYDEN ANABODAMO’YA
Bu çağrı ; “bu akşam Pehlevan’da toplanacağuk” demekti. Ama nedense hiç kimse “Hayden Pehlevan’a” demezdi.
1970 li yılların sonlarında biz Şur delikanlılarının büyük çoğunluğunun toplantı yeri Anabodamoda ki Pehlevan Ahmet Emicenun evi olmuştu. Bizim kuşak delikanlılar için , yaz- kış, gece – gündüz demeden Anabodamo da buluşmak, sabahlara kadar sohbet etmek, memleket sorunlarını tartışmak, orada bir gün bir akşam kalıp ertesi gün dönmek müthiş güzel bir olaydı. Gerçi o yıllar Şur’un her mahallesinde ve arkadaş grubu içinde yer alan herkesin evinde toplanırdık ama hiç biri Anabodamo toplantıları kadar renkli ve sık olmazdı.Başka yerlerdeki toplantılarda çok eksik olur, ama “hayden pehlevan’a dendi mi herkes koşa koşa Anabodamoya çıkardı. Ne mi vardı orda? Vallaha orda her şey vardı. Her şeyden önce köyü dipten başa geçmek vardı. Yani köyün havasını dibden başa teneffüs etmek, köylünün nabzını tutmak, eşle dostla ve kızlarla hasbıhal olma olanaklarını da bulma vardı. Sonra Anabodamoda güler yüzlü ev sahipleri vardı. Rahmetli Ayşe Hala, Allah uzun ömür versin Ahmet emice, Meryem ve Ayşe ablalar, Fadime yengemiz Çok kahrımızı çektiler. Kamil ve Mustafa Kazım la olan arkadaşlığımıza çok değer verdiler. Her birimizi onlardan ayırmadan bize çok ekmek yedirdiler, çok yatak hazırladılar. Bir gün bile surat asmadan . Nereden çıktınız şimdi, zamanımıydı der gibi bile bakmadan. Neleri varsa ; kurdular sofrayı , koydular üstüne , hep beraber yedik, içtik.
Anabodamo köyün en yukarısıdır. Aslında Pehlevanlardan yukarıda olan Kamalı meziresinin adıdır Anabodamo fakat, Pehlevanların mahalleside bu isimle anılır.Burası müthiş güzel bir yerdir. Hala hiçbir anlamda kirlenmemiştir. Tertemiz çelik gibi havası,der şırıltısını bile susturan sessizliği, yazın yeşili , kışın bele kadar çıkan karıyla bir İsviçre orman köyü gibidir. Ama yolsuz, ama elektriksiz. Ama yine de 5 yıldızlı bir toplanma yeriydi. Kim unutabilir orada yediğimiz, mısır ekmeği ile yoğurdun tadını. Ve ya turşu kavurmasını, kesme makarnayı, Ayşe Halanun kuymağını , patates çsumuruni.Ya bezergan aşındaki eşsiz tattaki kırmızı kabukları Kim unutabilir?. İnanıyorum ki; hiç kimse.
Hayden Pehlevan’a Çaykara’dan başlardı. Rahmetli Mehmet Özer , Adnan Ayaz’a hayde Pehlevana der yola çıkarlardı. Aşağı ki şurdan Nuri Birnciyi, Vedat Özer’i alırlar yukarı çıkarlardı. Çamur mahallesinden rahmetli Çofala Ahmet, Bobayrostan Murutoğlu Muhammet, Şahmut Hasan ve rahmetli Mahmut Bayraktar çağrılır, Zoroş’a geçilirdi.Durak Çordan Mustafa Hoca . Orada çay, yemek faslından sonra Kamalida var ise Ali Kama çağrılır, Ğadidan Boruzancı Muhammet, Altuncu Naci , Bazen Kürdo Helim, Koter Dayika, Reşit oğlu Zihni alınır, Gece yatsı vakti Anabodamo’ya çıkılırdı.
Karşılama “Oooo… ola ne eyi ettunuzda geldunuz “iltifatlarıyla başlar.Sarılma görüşme faslı bitmeden hazır bir sofrayı önümüzde bulurduk. Yemeği yedikmi bize ait “ustinki oda”ya çekilirdik. Sigaraları tellendirir sohbete başlardık. Gırgır, muhabbet,vatanı kurtarma derken gün ışımağa başlarken yatardık. Kalkış ertesi gün en geç saat 10 olurdu. İşi olanlar bazen yatmadan yola koyulurlardı. Kalanlarda son kahvaltıyı yapar, ayrılırlardı. Son kahvaltı diyorum çünkü gece sabaha kadar üç dört kez çay demlenir, peynir ekmek ne varsa yenirdi.
Bu güzellikleri, bu içtenliği, bu insan sevgisini yaşamış olmanın ayrıcalığını sitedeki gençlerle paylaşırken bile aynı sevinci ve heyecanı yeniden yaşadım. İsmen yazdığım arkadaşlarım bu toplantıların sürekli müdavimleriydi.Unuttuklarım olabilir ama Anabodamoya çıkmayan Pehlevanda kalmayan çok az şurlu vardır. Başka köylerdende arkadaşlarımız éHayden Anabodamo’ya” çağrısına severek katılmışlardır.
Şimdi “Hayden Anabodamo’ya “ demek o kadar zorki

[Sami Ayan]

O şefkatli ortamı defalarca paylaşanlardanım. Ama biz sizden sonrake nesille paylaştık Anabodamoyu. Hüseyin vardı bizim zamanımızda. Ama ev sahipleri aynı şefkatle karşıladı bizi her zaman. Gerçektende bambaşka bir atmosferi vardır oranın. Oraya gidip dönmek aynı gece olacak iş değildi zaten. Sabahlamak en makul yoldu ve biz de onu yapardık genelde. Ama sabaha karşı döndüğümüzde olurdu. Birkaç gün önce Anabodamo yakınlarına kadar gittim. Eskiyi hatırlayıp hüzünlendim. Bir daha o güzel günlerine dönemeyeceğini, o şenlik haline kavuşamayacağını ve belki bir nesil sonra tamamen ormanla kaplanacağını düşünmek hatıralarımızın ormanlaşması ile eşdeğer. Coğrafyası değişsede biz de bıraktığı hoş sada baki kalacaktır Anabodramınun.

[Muzaffer Mustafa Altuncu]

.....Genç-ihtiyar köyümün insanının o güzelim yerlerin her karışında sayısız hatıraları vardır.Ben şahsen köye gittiğim zaman çocukluğum ve delikanlılığımın bir kısmında hatıram olan yerleri şöyle bir gezer ve hasterlik gideririm.Unutulması mümkün olmayan hatıralar.

...Ama emicemin oğlu bu işi çok güzel beceriyor maşallah.Hafızası mükemmel ya da ifadesi harika.İnsan okuduğu vakit kendi yaşamış gibi duygulanıyor.Hani oralara ait hasretlik var ya!!! Hani oralara ait benzeri hatıralar var ya !!!!!

....Teşekkürler emiceoğlu,bütün azalarına sağlık... Sana Gölcükten selam ve sevgilerimi gönderiyorum.

[Fatma Ozbilgi]

Naci amca yureginize saglik, her yazmis oldugunuzyazilarinizi, okudugum zaman kendimi o gunleri yasamis gibi hisediyorum, okuyunca tuylerim diken diken oluyor, ah ah nerde o eski gunler, o eski samimiyet, hersey yavas yavas yok oluyor...Paylasimlarinizdan insallah bizi mahrum birakmazsiniz, ellerinize saglik....

[Hasan Sever]

İşlerim nedeniyle uzun zamandır siteyi takip edemedim.Bugün epeyce taradım ve anladımki şurlilar beni melankolik yapmak için elbirliği yapmışlar.NACİ ALTUNCUNUN hayden anabodamoya belgeseli,bir başkasının istifa ediyorum dilekcesi,ÖZGÜR ALTUNCUNUN barışcı dedegaları gibi provokatif yazıları beni hasta etmek için yürürlüğe konmuş bir komplo olduğunu düşündürüyor.Sizin ya hiç işiniz yok ki bu kadar güzel ürünler üretiyorsunuz yada hepiniz adı duyulmamış şohret yolunda patlayamamış yazarlarsınız.Başka tarifi yok bu işin.Helede e3lde olmayan nedenlerle iki yıldır köye gelemeyen benim için bu ürünlerin ne demek olduğunu bilemezsiniz.Devam edin ,devam edin bu komploya devam edin.

[Adnan Ayaz]

.........Sevgili NACİ.
....Yazınızı okumaya başlamadan ne yazmış olabileceğinizi tahmin ederek sanki beraber yazmışcasına her ayrıntıya değindiğini okuduğumda anladım ve okumaya başladığım andan itibaren ve bu satırlarımı yazarken de ağlamaklı bir halde yazmaya devam ediyorum...
....Bahsetmediğiniz pek kimse yok gibi,ben de başkalarını şu an hatırlayamadım.Aklıma elbette ilk önce rahmetli MEHMET CEMAL ÖZER,COFALA AHMET VE MAHMUT BAYRAKTAR geldi.....................
....Yaşadıkça ve yaşlandıkça dünyanın ne kadar boş olduğunu daha iyi anlıyorum.O birlik ve beraberliğe ne kadar hasret kaldık değil mi?Bir daha o güzellikleri o kişileri bir arada göremeyeceğiz...O muhterem saygıdeğer ev sahiplerini unutmak nankörlük olmaz mı?Rahmetli Ayşe halanın güler yüzlülüğünü,hacı AHMET AMCANIN misafirperverliğini adam gibi adam oluşunu,Kamil ve Mustafa'nın candan dostluklarını,Fatma ablamızın bizi gördüğünde ne kadar mutlu olduğunu,velhasıl tüm ev halkının bizi karşılamalarını ve uğurlamalarını unutmak mümkün mü?Selam olsun ogünlere selam olsun o dostlara,sana da çok teşekkür ediyorum beni tekrar o günlere götürdüğün için...
....Çocuklarımıza bu birlikteliğimizin anlam ve önemini biraz aşılayabilir-sek bizleri tanımalarına yardımcı olabilirsek belki ileride bizlere yabancı
kalmazlar.Daha doğrusu biz onlara yabancı kalmayız,öyle değil mi?
....ANABODAMODAKİ günlerimiz sayfalarla anlatılmayacak kadar çoktur o nedenle ben de bu kadarla yetinmek istiyorum seni tüm kalbimle kucaklıyor,yengeme ve çocuklara selamlarımla görüşmek dileğiyle saygı ve sevgilerimi sunuyorum.