Değerli sitemizin kıymetli müdavimleri, zaman oldu selam verecek , zaman oldu dertleşecek ve zaman oldu ziyaret edecek kimselerin olmadığı bu diyarı gurbette siz değerleri kardeşlerimin bazen resimleriyle, bazen yazılarıyla teselli buldum. Yüzyüze görüşemesekte bu ihtiyacı kısmen karşılayan bu site ve üyelerine ne kadar teşekkür etsek azdır. İnsan yaratılışı gereği sosyal olduğu için hep başkalarının ilgi ve desteğine ihtiyaç duymuştur. Bizlerde bu dünyada varolduğumuzu ve yaşadığımızı değişik vesilelerle ortaya koyarız. Hepimiz hatırlarız, eskiden uzaktaki yakınlarımıza mektup yazar ve mektubun altına evdeki küçük çocukların ellerini koyar kalemle şeklini çizeriz, çünkü o küçük çocuk bende varım ve yaşıyorum diyerek varlığını ispat eder. Veya yaylaya veya mezireye gittiğimizde ahşap evin tavanlarına döşemelerine veya yan döşemelerine '' Bir mektup iki satır beni size hatırlatır yazar ve altına ebedi hatıra kalsını ve adımızı ekleriz. çünkü ben vardım ve yaşadım bu dünyada bir rolüm vardı demektir . veya komşunun betonu dökülürken son harçtan sonra tarih atılır ve ismin ve soyismin baş harfleri yazılır.(ismin tamamı uzun olabilir bu durumda betonun sahibi kızabilir).sabah yoldan gecen arkadaşımızın selam vermediğini görsek akşama kadar kafamıza takılır neden acaba. çünkü biz varız ve yaşıyoruz ve başkalarınında bunun farkında olmasını istiyoruz. Başka yollarda vardır varlığımızı ispat için fotoğraf çektirmek, yazı yazmak gibi....
Peki dostlar bu dünyada varolan ve varlığını hissetmek isteyen yakınlarımıza en son ne zaman varolduklarını hissettirdik. Gecen bayram kaç kişi bize hatırlattı varlığımızı bir düşünelim, ozaman harekete gecelim yakında bayram var tüm dostlarımıza varolduklarını ve bu dünyada önemli bir yerleri olduğunu hatırlatalım. Hatırlanmayı beklemeden önce hatırlatmaya çalışalım. Tüm dostlara selamlar. (Bu arada benim dostlar lütfen bana varolduğumu ve önemsendiğimi hatırlatın...)