gönderen İhsan Şahin » Çrş Kas 15, 2006 2:08 pm
hayat hep güllük gülistanlık değildir yeğenim... Hem,hep güllük gülistanlık olsa da, bir anlamı ve değeri olmaz. yüksek tepelerde kuşa da rastlanır yılanada ... Lakin, biri uçarak gelmiştir,diğeri sürünerek. orada duruşta öyledir, inişte..
ne için güldüğümüzü bilmek, bazen bir tebessüm, bazen bir kahkaha,hep geçmişe dair bir gücün,bir kuvvetin belkide bir intikamın dışa vuruş şekli değilmidir.
ölümü öldüremediğimiz sürece insan, varları,yokları ve talepleri ile kıt imkanlarının arasında bocalar durur.
yeğenim
birilerinin himmeti ile ayakta durmak, düşüşün ilk başlangıcıdır. ama ahde vefa diye bir manevi borç vardır ki, o içten gelen bir saygının ömür boyu ödeyemeyeceği bir borçtur. bazen insan bir düşmanını, bir dostundan daha kolay affeder öyle değil mi?.
hayatın sana çok şeyler öğrettiğini tahmin edebiliyorum. bunu hissettiğim için de sana yazıyorum. bir ağabey olarak veya bir amca,bir arkadaş bir sırdaş gibi... Bazen insanın bu anlamda bir sohbete öylesine ihtiyacı olur ki, her şeye değer.
yaşlanınca insan duygusallaşıyor. ağlamak için geriye dönüşü yeter. yanlız bir farkla... eğer gönül taşlaşmamışsa, kalp katılaşmamışsa ve de ruh terk-i akıl etmişse garip neylesin.... sabır sabır sabır...
diyebilirsin ki
bu İhsan Amca neler zırvalıyor veya neden zırvalıyor.
kanaatimca sen her şeyi anlıyorsun. niyetim seni üzmek veya gerilere götürmek asla değildir. hayat her şeye rağmen devam ediyor. ileride bir gün bana bir şekilde ihtiyacın olursa sahipsiz değilsin bu maanada yazıyorum eğer maksadını aştımsa özür dilerim.
annene ve kardeşlerine selam. talih her zaman yanında olsun