biz daha ufakken mahalle maçı adı verilen kaybetmenin namus meselesi sayıldığı,çocuk yüreğinin ve enerjisinin son damlasına kadar harcandığı,ter ve emek harcanmadan asla başarıya ulaşılamadığı maçlar vardı.Biz ufakken akşam mahallede abilerimiz toplandığı zaman onların sohbetlerini dinlemek az çok birşeyler öğrenmek vardı(pek hayırlı şeyler olmasa da)
Şimdi ise daha 7-8 yaşında çocuklar ellerinde bir joystick veya mouse tüm günlerini tüm zamanlarını bilgisayar başında tüketmekteler.
Acaba bu gençler kendilerinden sonra gelen nesil için ne söyleyecekler....
İşin özü engellenemez bir yozlaşma var..Ve herşeyin ucunun paraya dayandığı bu dönemde bunları düzeltmek imkansız.....
Allttaki doğru söyle okudun mu hepsini
