gönderen Mustafa Demir Özaslan » Sal Şub 20, 2007 7:21 pm
allah gönlüne göre versin,allah dilediğin herşeye sahip olmayı sağlasın sana,benim ahtım yok,olamazda...Benden yana ne iyilik ne de kötülük sana...Canın sağolsun,bütün hayallerimi yıktın,hayatımı karartın ama ben dağ gibi hala burdayım,bir gün nasılsa pişman olacaksın banane şimdiki mutluluğundan...
Rüyadan Uyanmak
Koca bir kent bırakıyorum sana,
Küçük hayallerin peşinde koşma diye.
Bir yanına dalgasında umudumu boğduğun denizi,
Diğer yanınada ruhumu astığın kız kulesini bırakıyorum.
Koca bir kent bırakıyorum sana,
Sokakları senin,vapurları,iskeleleri;
Çığlıklarımda sesimi kaybettiğim martıları senin.
Gecesiyle,gündüzüyle;o yaşlı,o yorgun,o kimsesiz kent senin.
Koca bir kent bırakıyorum sana,
Kalabalığında saklı sinsi yalnızlığıyla,
İhanetin gibi o da kör ve dilsiz.
Karlar yağacak saçlarına,yağmurlar tenine:yılların hüznü ve kederiyle.
Yanında yokum,yarınında da olmayacağım bundan sonra.
Sen istediğin için böyle,sen istediğin için bende böyleyim.
O gece,şehri başına yıkıp gitmek vardı ya!
Kalsın!
Ben sana bensizliği bırakıyorum,
Üstüde altıda senin olsun yalanlarının.
Ben bedelini şerefimle ödedim,şerefsizliğinin.
Kadıköy'de dibe vurmul gümüş bir halka verdiğin arsız sözün,
Kentin boğazına takılmış.
Ve eğer bir gün "Affedilmezlik" duygusu sararsa o küçük kalbini.
Dinle!
Vicdanını gururunla bütünleştir.
Sen!
Zaman seni tüketmeden,kader sana hükmetmeden önce,
Sonra beni düşün birde,yıktığın hayaller içinde,
Eriyorum ihanetinle!
Ve bir gün,güzel bir rüyadan uyanmış gibi bakacak gözlerin,
O soğuk,o derin boşluğa.
Belki kısık bir sesle adımı anacaksın o an.
Oysa ben çoktan,uyanmış olacağım beni bıraktığın kabustan.
O derin uykumdan!
ben seni en çaresiz,en güçsüz anında bırakmazken,sen zafer kazanmış gibi terkedip gittin beni,sana ne aht yakışır nede kötü bir söz şimdi.Göğsümde ki ateşle yıkayacağım her gece yüreğimi.Senin bir suçun yok,sana inanan bu yürek utansın!