ŞAHİNKAYA KÖYÜ FORUMU

Anılarda Kaybolmak
Ben; bu gece inadına köyümü ve orda geçen gençliğimi düşündüm, rahmetli dedemi, babaannemi ve halamı düşündüm, gözlerini ve sözlerini düşündüm , bana verdikleri mutluluğu düşündüm.
Ben; bu gece hayelen köyüme ve gençliğime gittim. Yokluğu öyle perişan ettiki ki yüreğimi; dayanamadım ağladım usul usul .. Ne karanlık nede korku dinledim. Sadece bu gece gözlerimde büyüyen gençliğimi ve köyümü düşündüm. Gece oturmalarını , bahçe açmaları, Ömeri suçlu düşürdüğümüz günleri, Ayhanun hakimlik yaptığı davaları, ilhanun türkilerini, gecenun yarısında saminun annesine yapturduğumuz baklavaları.Gecenin yarılarında kapısını çaldığım. Kışın esen rüzgarlara perde olamayan tahta duvarları düşündüm. Sonra fark ettim artık o kapıları açan insanların bir daha o kapıları açamayacağını, kim bilir belki artık o kapıları çalan insanlarda olmayacak. 16 yıldır bir kurban bayramına bile gidemediğim bir köy, artık benim köyüm müdür bilmiyorum. Sanatçı yar hastayım hastayım sevdiğim duymadınmı, cenaze namazıma biraz geç kalmadınmı türküsünü belki benim gibiler için yazmıştır.
Ben; bu gece bütün benliğimi köyüme ve gençliğime verdim. Dualar yağdırdım gökten üzerine,ninniler söyledim sevgi sözcükleriyle, yıldızlardan evler yaptım küme küme, şafaklardan ağ ördüm sevgimin ölümsüzlüğüne ..
Ve ilk kez yalnızlığıma ağladım bu gece!
Uzun kış gecelerini beyaz örtüsüyle örten sevgili. Kim bilir belki ikinci baharı başka bir diyarda eski dostlarla yaşatacaktır bizlere. Her gecenin bir neharı , her kışın bir baharı vardır diyen sevgili doğru söylemiştir elhak. Özlem ve hasretlerimi gömdüğüm topraklarda yine özlem ve hasretlerim hayat bulacaktır. Sineğin kaçışı daha etkili gelebilmek içindir. Elbet şairin dediği gibi
Mehmedim:
ölsekte sevinin eve dönsekte ,
sanma bu tekerlek kalır tümsekte
Gün doğmuş gün batmış ebed bizimdir..
diyor ve gönül telime kırık mızrabımı dokunduruyorum…..

16 yıldır bir kurban bayramı bile köye gidememenin özlemiyle, ilk kez yalnızlığına ağlayan sevgili Meçhul, bil ki yalnız değilsin. Ben de 1992 den beri 15 yıldır hiçbir bayramı aksatmadan oralara gitmeyi bir görev bilen bir arkadaşın olarak, sana şunu söyleyeyim ki; ben de 15 yılda 30 kez.

Gözlerini, sözlerini ve bize verdikleri mutluluğu düşündüğün insanlarla önce sessizce selamlaşıp, bayramlaştık her seferinde. Sonra onlar için, daha sonra arkada bıraktıkları için ve en son kendimiz için el açıp yakardık. Ve bitirirken tekrar tekrar şükür ettik. Ne dileklerimizi kabul etmesi için bir pazarlık duygusuyla, ne de başka bişeyin korkusuyla. Sadece onlarsız bir yaşamda bizi yalnız bırakmadığı için …


[URL=http://imageshack.us]
[/URL]


Gecenin bir vakti kapılarını çaldığın evlerden artık gündüz bile ses gelmiyordu, bu bayram





Yaylayı iyi bilirim ama köyde neler yaptığınızı, hangi hayalleri gerçek oyunlara çevirdiğinizi ve hangilerini tarihe kazıdığınızı resmederken sizi düşündüm, bu bayram




Kışın esen rüzgarlara perde olamayan tahta duvarlı evler, onları terk etmeyenler için hala daha direniyordu yaşama, bu bayramda






Ama terk edilenler, kalbinin yarısını burada bırakıp gidenleri gibiydi






Ne kadar kalabalık ailelerdi ki tek kat yetmezmiş






Ama şimdi bir kişi bile kalmamış bacasını tüttürecek







Tüttüremesekte bacasını bilsin dedik geldiğimizi






Uzaklarda farklı değildi, bu bayram










Yine de, tüm ıssızlığına rağmen köy o kadar güzeldi ki, bu bayram… Gece vakti dışarı çıktığımızda gördüğümüz aydınlık,






Ve akşam ayazında köye çıkar çıkmaz, Naci amcamın sıcacık evinde hazır vaziyette bulup yediğimiz ğuli, fırında bol biberli koyun eti ve enfes kış salatası aklımızda kalmıştı, dönerken

Önce mechula sonra Bülent'e teşekkürlerimi sunarım.

Ancak mechulun kim olduğunu bilemediğim için üzgünüm..............

O dediğiniz yerlerde ne yazık 35 yıldır kışı yaşamadım,daha doğrusu kışı göremedim.Evet ömrümüzün ilk yıllarında biz de oralarda çok şeyler yaşadık,çok hatıralarımız vardır.O günleri birlikte yaşadığımız can arkadaş ve yakınlarımız ne yazık ki şu an toprak altında.... İşte birisi de Dr.Bülent'in babası...Üstelik onunla Hatay(Antakya ve Kırıkhan) da da çok sayıda hatıralarımız vardır.Yazmakla bitmez ki.........

İşte bu siteyi onun için seviyor ve onun için buradayım.Asla duygu sömürüsü yapmak gibi bir düşünce kafamda oluşmamıştır.Daima gerçekleri konuşmaya çalışırım.

İşte yazılanları okudum,resimlere baktım ve son derece duygulandım. Aziz kardeşim,ağabeyim Muhammetle yaşadıklarım gözümün önünde canlandı..... Bunları bana yaşatan Mehule(?) ve Dr.Bülent'e bir defa daha teşekkür ederim...

Bu akşamın benim için önemini yazmakla anlatamam ki...........

mechul abimiz veya ablamız tanımıyorum sahsen kendisini ve BÜLENT abi yazılarınız cok güzel resimlerde zaten onların güzelligini arttırıyo simdi bana deseler köye gitmek istermisin herseyden vazgecer giderim cünkü cok seviyorum oraları hic bir yerde tatmadigim yasamadıgım olayları orda yasadım ve her gecen bayram orada bulunamayıp babamın mezarına gidip bir fatiha okuyamadigim icin her bayram kendimi kahrediyorum ama sartlar bunu gerektiriyo ama insallah sağsam 1 yıl köyde olacam bütün bayramları orda gecirecem ilk iş gidip fatihamı okuyacam bende memleket acısını cekiyorum insallah seneye gidericem o acıları bir nevzide olsa bu yazılar bu resimler giderdi memleket hasretimi giderdi....


YAZILARINDAN DOLAYI VE RESİMLERİNDEN DOLAYI MECHUL ABİME(ABLAMA)VE SEVDİGİM ABİM BÜLENT ABİME TESEKKÜRÜ Bİ BORC BİLİYORUM COK SAĞOLUN....


SAYGILARIMLA....

Sevgili kardeşim meçhul ne güzel özlemlerini kaleme döktün.Hep senin gibi düşünürdüm uzaklarda iken,memlekete geri dönünce bu özlemlerimizin dineceğini sandım.Bilesinki o dediklerine burda olsak bile bizlerde hasretiz.Gidenlerle beraber anlattığın güzelliklerde gitti.Arar olduk maziyi güzel dostları,özlemini çektiğimiz muhabbet dolu geceleri ama nerde.Sadece köy olduğu gibi duruyo ama oda çok değişdi.Uzak diyarlarda olanlar bilesinizki güzel köyünüzde sislere olan özlemini artık etrafına yansıtmaya başladı.İnsan doğasında daşıyamadığı yanlızlığı köyümüzde, ıssız evlerinizde taşıyamaz oldu.Öyle garip öyle hüzünlü bekliyolarki gidenleri ne benim anlatmaya gücüm var nede sizin anlayacak haliniz.Baradikozun,Silandozun,Kabanun Çaykaraya özlem dolu bakışlarını,fosiyanun hüznünü,Feğmenosun terki diyar oluşunu,Bobayrosun yanlızlığını,Raşinin artık esmeye bile güçü olmayan rüzgarını,Lazkıranun yorgun gözlerle Ğadiyi süzmesini,Anabodamodan akan ğadi deresinun deli Cengizun taşlarına hervuruşunda çıkardığı ve bütün ğadiyi saran o öfkedolu sesi hangi duygu haliyle anlatsamda sizde anlasanız.Yani anlayacağın halinden razı birtek senin mahallen Zurduğli zaman zamanda kırma.Köyünün her haline sevdalı Cengiz SELİMOĞLUN dan uzak diyarlardaki hasret ve özlemi çeken güzel dostlarına kucak dolusu selam ve sevgilerle.Bu arada hamza altuncu ve dua ne güzel

öncelikle bülent'e yazılarını resimlerle daha anlamlı hale getirdiği için teşekkür ediyorum. Biz maziye bağlı insanlarız hasretimizi bu yüzden hoş karşılamak lazım. Cengizede aşırı bir gelenekçi ve bağnaz bir memleket sevdalısı olmak yakışırdı zaten. oda bülent gibi ve 30 lu yaşlarını süren bizler gibi belki eski heyecanları arıyordur. Yürüyerek her akşam çıkılan köy yollarını ve ordaki muhabbetleri hatırlamak şimdi çok güzel çünkü elem gitmiş lezzet kalmıştır. hürmetlerimle.

Once mechula sonra Bulent'e teşekkurlerim ikinizin yazilarina okumak cok mutlulukveriyor bana..

İste bu siteyi bunun için seviyor ve bunun için buradayım,iste benim koyumum insani boyle duygusaldir gecmisine baglidir..

İste yazılanları okudum,resimlere baktım ve son derece duygulandım. Bu guzel duygulari bana yasatan Mehule ve Bulent'e tekrardan teşekkurler...

Bu sayfayı okudum, bu ezgiye takıldım kaldım, bir kez daha paylaşmak istedim.


Ezgili Yürek - Ruhi Su

Hangi taşı kaldırsam
Anamla babam
Hangi dala uzansam
Hısım akrabam
Ne güzel bir dünya bu
İyi ki geldim
Süt dolu bir torbayla
Şöylece çıkageldim
Kime elimi verdimse
Döndürüp yüzümü baktımsa
Kısmet kapıyı çaldı
Kör pınara su geldi
Ben şakıyıp durdukça öyle
Gülün kokusu geldi
Bebesi olmayana
Bunalıp da kalmışa
Acılarla yüklü
Dargın yüreklere
Yetiştim geldim
İyi ki geldim

Son on beş gündür eskisine göre daha sık sitede görünmenden duyduğum mutluluğu sana belirtmek için fırsat kollarken paylaştığın güzel şiirle buna aracı oldun. Gerçekten de iyiki geldin Yılmaz.

Yilmaz
Saclarunida kestun
Cember baglamayusun.

Hasret

Sizi seviyorum dostlarım, gerekiyorsa çember de bağlarım

Ola magazanun kuşu bizi sevda bizda seni çok seveyuruk ama ne o ftğ raf Allahuni seversen. Eskiden beri şekil değişturuyusun benden yakışıklı olmak içun ama hiç uğraşma bir yararı yok.Baktunki benum saçlar döküldü sende kestin saçlarını yine rekabettesin benimle olmadı ve olmayacakta hiç uğraşma benden yakışıklı olamazsın

Gerekiyorsa çember da bağlarum Aydinli Mehmet'den (bakınız: http://www.youtube.com/watch?v=ngMYzkrlqJk&NR ) neyim eksik demiştim ama çıkmadı orası, eksik oldu
Selimoğlu kuşu sen şansını o "kuçuk" burun operasyonundan sonra kaybettin, o zaman kadar rakip görüyordum seni ama rekabet falan yok artık, o gün bittiiii, böyle şekilden şekile girerek ima ediyorum ki artık her şekilde senden yapişukliyum, anla bunu artık, uzatma. Tek rakibim Aydinli Mehmet şimdi
Bu arada, allem ettik kallem ettik, sitenin en duygusal, en hüzünlü sayfasını şenlendirdik, Meçhul'den ve Bülent'den özür diliyorum. Aydinliiiii, taşı bizi buradan, bi zahmet, hadeeee

İşin gücün feğmonoslilardan rakip aramak.Kestiğin saçları Cengize göndersen belki bir işe yarardı.Tabiki işe yaramasın diye kesip attın onları.Selamlar.

meçhul hatırlar yazar, biz de teyit eder teşekkür ederiz. belki bizimde vardır bir iki sözümüz.
olmazmı ki.
anıları kısa bir reklam arası.
yaş hatırlayabildiğimiz dört beş veya o dönemler . köyün çocukları yollarda günlerini geçirir, gündüz ziyadesiyle yorulur ve sabah erken yatarlar, ben de onlardan .
sabahın ilk ışıklarıyla hareket başlar. farketmez yaz veya kış. ilk aklıma gelen zurduhlidaki evimizin (subocer Ahmetin) şahinkayaları ve ahbala bakan penceresinden şühinkayalarını güneş yarılamış ahbala vurmak üzere, köşede hala duran radyoda sabah türküleri ve bundubund yanan kuzina sob. kadınlar ahırları yapmakta ve bir sabah yemeği telaşı. güneş aşağılara doğru yavaş yavaş inmekte. biz de çocukluk hallerimizile evin kedisiyle uğraşmaktayı.
atlamayayım, pencereden ilk görünen şahinkayalarına inen güneşle birlikte osmanun, yeriganun, küçükbeyun, febegonun, atamanun, şuferun ve hularlarun tüten ocakları. aaaaaaaaaaah ahh.
şimdi gittiğimde akşam kalamıyorumki sabah bu manzarayı göremeyeceğim için ve içim burkulacağı için günü birlik dönüyorum hemen. ateş almaya gitmiş gibi.
işte bu manzaradan sonra da anılar başlıyor ......................
ama artık yok. çünkü ocak tüttürecek kimse yok. açık kapı yok. ıssızlık ve viranelik hakim. eskiden mezarlığın etrafında insan kalabalığı hakim di. şimdi ise insanların etrafında mezar kalabalığı.