gönderen İhsan Şahin » Cum Nis 06, 2012 8:16 pm
BİT İLE İTİ ÖVMEM
Can çıkmadan huy çıkmaz, budur benim mizacım
Yağcıyı yalakayı, el öpeni hiç sevmem
Namertteyse reçetem, olmaz olsun ilacım
…Hıyarı pek severim, hıyarları hiç sevmem
…Huyum kurusun benim, bit ile iti övmem
Dışı başka iç başka, farklı rengi olmayan
Tohumunda defosu, yaprakları solmayan
Hormonsuz bakir olan, içi irin dolmayan
…Kavunu çok severim, kelekleri hiç sevmem
…Huyum kurusun benim bit ile iti övmem
Türlü türlü nebadat, Yüce Mevlam yaratmış
Özenipte bezenmiş, yer yüzünü donatmış
Boynu bükük laleye, can suyunu aratmış
…Çiçekleri severim, ot olanı hiç sevmem
…Huyum kurusun benim, bit ile iti övmem
Hayatından kıymetli, bir değeri bileni
Yetimlere acıyan, yüzlerine güleni
Mazlumun yanağından, göz yaşını sileni
…Ben adamı severim, eşşekleri hiç sevmem
…Huyum kurusun benim, bit ile iti övmem
Hacaloğlu Çerkezköy 2012