ŞAHİNKAYA KÖYÜ FORUMU

Hüseyin SELİMOĞLU
Doğum 1933
Ölüm 4 Aralık 2004

Cengiz, Mehmet ve Sabri Selimoğlu ile Menfiye Borazancı'nın babasıdır. 2004 yılında yakalandığı kanser hastalığına yenik düşerek aramızdan ayrıldı. Anlayışlı, gençlerle iyi geçinen biri, Feğmenosun gülüydü. Ölümüyle Cengiz kadar Feğmenosu da öksüz bıraktı. Mekanı cennet olsun.

Allah Rahmet Etsin Mekani Cennet Olsun

Sevgili Sami senin emeklerinin karşılığını nasıl öderiz bilemem.Çok tşk ler sabahın erken saatlerinde bana tarifsiz bir duygu seli yaşattın.Sen çok yaşa sevgili dostum

Bir elinde çay bardağı (zifir gibi) öteki elinde de sigarası balkonda her zaman orada durmakta olan sandalyenin üzerinde ayak ayak üstüne atar öylece otururdu.Gerci evin içerisinde de pek farklı değildi

Bir başka özelliğide;hayvanları çok sevmesiydi.Onlarla konuşurdu.Kedi gelip kapıdan miyavlamaya başladığında hemen "ha ola miden mi açıktı"
der kedide ayklarınadolanmaya başlardı.Hemen sütünü hazırlar kedinin önüne koyardı.

Benim hatıralarımda hep sağlam sağlıklı hali var.Hastalığında İstanbul'aydım.

Bu kadar zaman geçmiş demek.Seni anlatabilsem... der şair.Nerden başlasak.Evet ben yinede Önderliğini üslendiğin Okul ve Sağlık ocağının yapımını anlatmalıyım.Yeni mezun olmuştuk okullarımızdan.Bizlere "uşaklar işe girene kadar bu okuluda sağlık ocağınıda bitiririz.Varmısınız?" der demez varız dedik ve işe de nasıl koyulmuştuk.Ve bir ara Ankara ya iş için sınava gidip gelecektik ya Şenol ÇOLAK giderken kaza geçirip ölsek okula ismimiz verilirmiydi diye sorduğunda Yukardan taş örerken "Uşaklar sırayla gideceğiz.Sizden önce biz varız"demiştin.
Son olarak yaylada O melun hastalıkta yanına gelmiş ve hüzünlü bakarak sözcükleri yutkunarak bizlerle konuşuyordun. Hele Yaylada kahveye gelip ,san ki kimseye görünmeden yan tarafa oturman hiç aklımdan çıkmıyor.Sami ellerine sağlık bu arkadaşımızı(arkadaş diyorum çünkü bizleri öyle görürdü)bizle paylaştığın için.Allah rahmet etsin.

Benimde unutamadığım görüntüdür, hafızamda hala tazeliğini koruyan; dar balkonunun uc tarafında vaz geçemediği ahşap sandalyesinde zayıf ve ince uzun boyunun verdiği avantajla keyifle bacak bacak üstüne atmış hali... Sadece bana karşı değildi hoşgörüsü ve sıcak kanlılığı tufadan geçeni görmesiyle sanki yarış ederdi, karşısındakinden önce hemen çabuklar ve oooo hoşgeldin sözleri dökülüverirdi gülümseyerek, anında çayındaki demini muhabbete aks ettirirdi. Gençleri ve çocukları çok severdi yaylada evlerimiz yan yana olduğundan ordada hep evinin tufasından geçerdim. Çocuktum ama bir arkadaş edasıyla giderdim yanına komarlıktan esen soğuk rüzgarın üşümüşlüğüyle, bilirdimki demliği sıcacıktır kendisi gibi... "Yeri ve Mekanı Cennet Olsun"

bu yaşıma kadar 2 kişinin ölümü beni çok etkiledi biri ibrahim uysal diğeri hüseyin selimoğlu feğnomosa gidince il uğradığımız yer orası idi ağabilerimin anlattığı gibi balkonun enucunda yada elinde sigara biryandanda çay etrafı sessiz sedasız seyrederdi

allah mekanını cennet eylesin

Rahetli Hüseyin mcanın en akılda kalan yanı sigaraya ve çaya olan düşkünlüğü idi.Yazılanlardan da bu anlaşılıyor.Hüseyin Amca benim halamın eşiydi.Doğduğumdan beri yazları yaylada halamlarda kalırdm.Her zaman bizlere çok sıcak davranmıştır.Rahat etmemiz için elinden geleni yapardı.Ruhu şad olsun.Mekanı cennet olsun.Toprağı bol olsun.

ya gerçekten görünce hem duygulandım hem sevindim dedemi çok özlemiş zaten hiç unutmadım 2 dedemide kaybetttim belki dünyada yoklar ama benim için her zmn yanımdalar hüseyin dedem ank tedavi görürken çok zmn geçirmişimdir onla ve hala çok özlüyorum ve keşke devam etse diyorum ama olmuyor...sigarayı hiç bırakmadı geceleri hep öksürür ve uyumazdı bazen bende uyumaz konuşurduk çok çok ayırıyorum o günleri keşke bitmemiş olsaydı ve keşke tekrar tekrar o günleri yaşama imkanım olsaydı yazın köye gittiğimizde bizi beklemesi balkonda çay içmesi... daha bir sürü şeyler keşke bu kadar erken bitmeseydi



ama mekanı cennet olsun toprağı bol olsun CANIM DEDECİĞİMİN

Rahmetli Hüseyin amca yukarıda tüm arkadaşların yazdığı gibi o korkuluğu olmayan balkonda sandalyede çay ve sigarasını içerek köyü, mahalleyi seyretmesi devamlı yaptığıdır.
En son görüşüm, Van'da çalışırken izine gelmişim bir bayram günü olacak kanser hastalığı ile mücadele ediyor. Rahmetli babam Hüseyin amca için doktorlar ümidi kesti dedi bana gittim ziyaretine. Yatağı bekenin üzerine serilmiş fakat yatmıyor bekenin kıyında oturuyor. O ara hanımı Ayşe hala İneklerin hizmetini yapmak üzere ahıra gitti. Zaten kendisi sağlıklı günlerinde zayıf yapılıydı ki o hastalığın bencesinde canlı bir ceset görümünde yine sigarasını içiyordu. Ve bir yandan da öksürüyordu. Hüseyin amca barı sigarayı atsan der gibi oldum. Kendisi durumu hemen anladı. Mahmut boş ver bana olacak olan oldu, ne kadar yaşacağım derken elini boşa salladı. Boş ver beni gibisinden sen nasılsın Van'a alıştın mı ben orada uzun yıllar çalıştım. Anılarını anlatacak bir yandan da öksürüğü sık sık devam ediyor. Fikret Ersezer’den sondu bana. Bu şekilde bir sohbetimiz oldu. Zaten bu görüşümden sonra ben Van’da döndükten bir iki ay içinde rahmetli oldu.
Allah rahmet etsin yeri mekânı cennet olsun.

-Allah rahmet eylesin,,,,,
Hüseyin abiyi çok iyi tanırım ama çok yakın dostluğumuz ve ortak bir hatıramız olmadığı için,yorum yazamıyorum,,,,,,,,,,,,

Herkese teşekkürler.Babamın hayatında imrendiği tek solcu Fikret Ersezerdi.Fikirleri ayrı ama yürekleri birdi.Olacaksan Alipaşa (fikret)gibi solcu ol derdi.Son dönemdede özellikle İlkay abi ve Şenol Çolak birde müfti diye hitap ettiği Sabri kahveci hiç laf söyletmezdi onlara.Nazım Güvercin ilkay abiden dert yanıyor babam başladı durmaz yahu dedi nazım amca ola demez olaydım hüseyin abi bir dövmediğin kaldı beni

Baba dostu Hüseyin amcama Allah rahmet etsin.

Allah Rahmet Eylesin, Yeri Mekani Cennet Olsun...